Over de eigenaar Arnaud van der Veere
In 1964, ongeveer 4 jaar nadat Anton Geesink Olympisch kampioen werd, maakte ik kennis met het Judo. De lessen werden gegeven bij sportschool Lens op de Laan van Meerdervoort in Den Haag. Al spoedig deed ook Karate zijn intrede maar daar mocht ik met mijn leeftijd niet aan deelnemen.
Het trappen en stoten was aantrekkelijk. Als kleine jongen ging ik op zoek naar de mogelijkheden om het wel te leren. De lagere school was een hel. Dagelijks vechten en pesterijen ondergaan was het lot van de astma patiënt. Je werd apart gezet bij alle activiteiten. De mooie oude tijd had veel schaduwzijden.
Onder het zwembad Louvestein maakte ik kennis met het net aangekomen Aikido, Karate en de geheimen van het Puculan Pentjak van Ombooy. Sporten die weinig met elkaar gemeen leken te hebben maar die alles met passie en doorzettingsvermogen te maken hadden. Zonder mijn ouders in kennis te stellen begon ik de trainingen. Om het te bekostigen moest ik werken. Het was 1968.
Aan het eind van dat jaar ontdekte ik het Boksen in de Achterraamstraat bij Boksvereniging Hoogeband. Deze vereniging werd overgenomen door Arie Houwaart. Tot op heden ben ik nog betrokken bij deze vereniging als vrijwilliger. Boksen leerde je in de praktijk met veel sparren – lees knokken – en minimaal 3 x per week trainen.
Via het Pentjak maakt ik kennis met oudere Indo families die in Thailand hadden gewoond en daar de basis van het Muay Thai hadden geleerd. Als een hongerige leeuw stortte ik mij vol overgave op deze exotische sport die bijna niemand kende. Al snel kwam ik erachter dat het effectief was en de pesters ook. Vanaf die tijd werd het voor de pesters een stuk gevaarlijker om in mijn buurt te komen.
Door effectief optreden – dat noemen we nu zelfverdediging – bleef ik wel het buitenbeentje maar hoefde ik niet meer te vechten. De meeste pesters hadden met veel schade en schande kennis gemaakt met mijn nieuw verworven kennis en vrienden. De Indo gemeenschap was toen redelijk samenhorig.
Op de middelbare school – 1975 – besloot ik om naar het land van herkomst te gaan. De reis naar Thailand was avontuurlijk en heel omslachtig. Om naar Bangkok te komen vloog je via het Midden Oosten. Op mijn reizen maakte ik kennis met Oman, Koeweit, Jordanië, Irak, Pakistan en veel meer landen. In elk land heb ik meerdere dagen doorgebracht omdat de vluchten zelden op elkaar aansloten. Ieder land had een eigen charme en cultuur waar ik veel van leerde.
In Bangkok begon de reis door Thailand waar ik in alle delen van het land de verschillende kampen bezocht, kennis maakte met de verschillende stijlen en leraren. Tientallen kampen bezocht ik en verbleef overal minimaal een paar dagen. Lokaal nam ik deel aan de wedstrijden onder leiding van de verschillende coaches die alleen Thai spraken. Een grondige en harde leerschool, want je blijft een buitenstaander ook al is er respect aan beide kanten.
Naast mijn interesse voor de sport was er altijd die drang om de bron van alle vechtsport te ontdekken. Om dit te vinden reisde ik naar veel landen en plaatsen zoals China (1984), Taiwan (1985), Hong Kong (1985), Japan (1986), Burma (1986) Indonesia (1987),Laos, Cambodja, Vietnam (en schreef het eerste reishandboek voor dit land), India en verder.
In 1981 ontmoette ik mijn vrouw Sudasawan in Thailand. Haar moeder, die tevens masseuse van de koning was) was mijn massage lerares in de Universiteit Wat Pho, naast de Wat Phra Kao tempel.
Van veel reizen zijn verslagen gepubliceerd in de Samurai, het toonaangevende gevechtssportblad uit die tijd. In 1984 verscheen mijn eerste boek over Kick Boxing bij uitgeverij Elmar uit Delft. Dit was het eerste onthullende boek over de sport in Nederland. Het boek was snel uitverkocht. Behoudend Nederland viel over mij heen. De sport kreeg veel negatieve publiciteit en deelnemers werden gecriminaliseerd bij elke gelegenheid. Dat veranderde met de jaren.
In datzelfde jaar (1984) werd onze eerste dochter geboren. Een wolk van een kind dat onafscheidelijk bleek van beide ouders. Arayana bracht veel tijd reizend door want ze werd overal mee naartoe genomen. Als baby maakte ze al vroeg kennis met de verschillende culturen en gewoonten en bleek al snel een sterke verbindende factor te zijn in de communicatie.
Via het lesgeven in mijn diverse sportscholen (vanaf 1978 – Hiyaku / Rijswijk) en het organiseren van wedstrijden, met duizenden toeschouwers, populariseerde wij langzaam maar zeker de sport. De weg van Traditionele vechtsport - Muay Thai – Kick Boxing – MMA was ingezet.
Begin jaren 80 kwam er vraag naar materialen voor de beoefening van de sport en begon mijn commerciële pad vorm te krijgen. Op dat moment was ik werkzaam als Biochemicus aan de TH in Delft. Na een intern conflict bleek uit onderzoek dat ik uitsluitend geschikt was voor een zelfstandig beroep. Een commerciële sportschool en bijpassende winkel was het gevolg.
In 1989, het jaar waarop mijn zoon Anoma geboren werd, was voor de wereld heugelijk maar bracht ons in conflict met de gemeente en beslastingen. Wij, als voormalig krakers, hadden panden in beheer dat de gemeente van ons wilde hebben. Spui 202 – 214, waar nu het Spui Theater op is gebouwd, waren groot en een spil in de alternatieve activiteiten in Den Haag. Via onteigeningsprocedures, oneigenlijke belasting aanslagen en andere niet-wettelijke acties werden wij gedwongen de percelen te verlaten. Daarvoor in de plaats huurden wij en 120 m2 ruimte. Althans dat dachten wij want dat was de ruimte die ons getroond werd. Uiteindelijk bleek dit bij oplevering opgesplitst te zijn in drie verschillende winkels. Op de rand van een faillissement konden wij ons als jong gezin net staande houden.
Na overname van alle activiteiten van de Samurai was de winkel marktleider in de Haagse regio. Deze positie werd tot diep in de jaren 90 behouden. Door de opkomst van internet en de groei van deelnemers steeg de vraag en kwamen er aanbieders bij. Het verschil tussen de nieuwe bedrijven en onze winkel is vooral de aanwezige kennis, de passie voor de sporten en het enorme netwerk van oude meesters in de diverse sporten.
Met dit netwerk ging ik direct aan de slag en zette medeondernemers in verschillende Aziatische landen aan tot samenwerking en partnerschap. Deze activiteiten hebben sterke banden opgeleverd die decennialang voordelen hebben opgeleverd. In 1997 werd ons gezin weer verblijd en verrijkt met de laatste telg, Erawan. Haar komst maakte het gezin compleet. Ook Erawan reisde veel met ons mee en verkende als baby al de wereld.
Kennis van de vechtsport beperkt zich niet alleen tot de sport zelf. Naast de dagelijkse beoefening – wij trainden 2 x per dag ongeveer 2 uur per keer – werd krachttraining, voeding, blessure heling, ondersteuning en verbetering, algemene gezondheid en veroudering steeds belangrijker.
Naast de praktijk en theoretische kennis blijkt het ouder worden een heel belangrijke factor te zijn in ieders leven. Iedereen leeft van dag naar dag zonder echt besef van wat de dag van morgen en die over een aantal jaren brengt.
In het gevecht leerden wij altijd een aantal stappen vooruit te denken. De oude stijlen gaven inzicht in de mens en het handelen. Het doorzien van het heden en voorspellen van de toekomst. Tijdens het sparren word je getest en bij elke training voel en zie je een verandering. Als mens groei je zonder het te beseffen. Ouder worden en volwassen worden zijn geen bewuste processen. Je ondergaat ze.
Als bedrijf onderga je eenzelfde proces. Je groeit, bloeit, wordt groter en weer kleiner. Ons bedrijf heeft gedurende alle jaren een enorme kennis verzameld en de passie behouden. De kennis over vechtsporten, beoefenaren, technieken en materialen in ons bedrijf is ongekend en niet geëvenaard. Kom het zelf maar eens testen.
Zoals normaal in een goed gezin is er een groeiend respect tussen ouders en kinderen. Bij een goede opvoeding bereiken deze kinderen een snelle volwassenheid en nemen eigen beslissingen en slaan een eigen weg in. Dit is met al onze kinderen gebeurt. Er is daarom geen opvolging. De jaren zijn aan het tellen en Force One op het Spui 214e is het laatste baken dat over is van een lange lijn van ondernemingen en resultaat van veel “trial and error”.
Force One bestaat nu al meer dan 35 jaar als winkel waar mensen komen die een passie willen delen, zichzelf willen verrijken met kennis of hun eigen passie en idealen willen delen. In ons bedrijf golden en gelden de regels;
• Wij hebben respect voor elkaar, je sport en je zienswijze
• Wij delen kennis met elkaar
• Iedereen is gelijk en wij strijden allemaal voor een recht en plicht
• Wij voeren een zo eerlijk mogelijke prijs, kopen zo goed mogelijk is en doen wat redelijk en correct is
Force One is de kleine zelfstandige ondernemer die zijn passie blijft delen tot het niet meer kan. Ondersteun ons door je bezoek, je aankoop of je investering. Jouw hulp is nodig om je eigen kinderen een toekomst te geven waarin de gewone ondernemer nog een plaats heeft. Tot ziens.
Arnaud van der Veere
• Schrijver van 40+ boeken
• Auteur van honderden artikelen in tijdschriften en kranten
• Voice van honderden Podcasts
• Maker zijn tientallen instructie films
• Initiator en ontwerper van o.a. DWC, Yotha, Dumblex, Kick2BFit, Neurex
• Voormalig bezoekend Professor Zhejiang University of Science and Technology (ZUST)